Είναι  αλήθεια ή να τσιμπηθώ ;

«Μα, να σας πω, δεν πάμε σπίτι να φτιάξου­με μακαρονάδα;» ρωτάει δυο μαθητές της η Αλεξάνδρα Βασιλοπούλου. Οι καθηγητές δεν ??εξαϋλώνονται?? με το τέλος του μαθήματος. Κάποιοι είναι εκεί. Και τα Σαββατοκύριακα και τις γιορτές, που θα αφιερώσουν προσωπικό χρόνο για «γκαλερότσαρκες», θεατρικές πα­ραστάσεις, σινεμά ή ατελείωτες πρόβες έρ­γων και χορού στο σχολείο.Η αξία της δικής τους προσφοράς γίνεται ακόμη πιο κατανοητή, αν αναλογιστούμε πως οι καθηγητές των καλλιτεχνικών μαθημάτων -πλην των εικαστικών- είναι προς το παρόν ωρομίσθιοι. <<Οι ωρομίσθιοι καθηγητές έχουν δικαίωμα να απασχοληθούν μόνο 11 ώρες την εβδομάδα στο σχολικό πρόγραμμα, κάτι που ισοδυναμεί, πάνω-κάτω, με 280 ευρώ καθα­ρά το μήνα. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που θα ε­πενδύσουν τα απογεύματα και τα Σαββατο­κύριακά τους σε πρόβες. Αν η δημόσια παιδεία θέλει να πάρει αυτό που έχουν να προσφέ­ρουν, θα πρέπει να τους σεβαστεί περισσό­τερο>> παρατηρεί ο Γιάννης Ανδριανός, πρόε­δρος του Συλλόγου Γονέων του  Γέρακα.

Η Μαρια Καλουδιώτη, διευθύντρια του Καλλιτεχνικού Σχολείου Ηρακλείου, συμπληρώ­νει σχετικά: «Η γνώμη μας είναι ότι και αυτοί οι καθηγητές θα πρέπει να διορίζονται. Να γί­νουν αρχικά αναπληρωτές και να δώσουν εξε­τάσεις μέσω ΑΣΕΠ )).Ίσως ποτέ άλλοτε παιδιά, καθηγητές και γο­νείς δεν αποτέλεσαν τόσο αραγές μέτωπο. Διότι τώρα τα καλλιτεχνικά σχολεία συνιστούν ένα μεγάλο στοίχημα για την ελληνική παι­δεία. Όχι μόνο για τη διαμόρφωση της δικής τους ταυτότητας, αλλά (κυρίως) γιατί αποτε­λούν το έναυσμα να γίνει το δικό τους σχολι­κό πνεύμα κυρίαρχο σε όλη τη δευτεροβάθ­μια εκπαίδευση. «Το όνειρό μας είναι αυτό α­κριβώς να ανοίξουν οι ορίζοντες των γνωστι­κών αντικειμένων των παιδιών. Να γίνει τελι­κά το σχολείο φιλικό. Εδώ τα δικά μας παιδιά αρρωσταίνουν και θέλουν να πάνε στο σχο­λείο τους. Αυτό για τη Μέση Εκπαίδευση εί­ναι πρωτόγνωρο)) τονίζει ο Γιάννης Ανδριανός.Σ' ένα τεντωμένο σκοινί ισορροπεί αυτήν τη στιγμή το εγχείρημα των καλλιτεχνικών σχολείων. Αποτελούν, άραγε, ένα πυροτέχνη­μα για να λάμψει η καλλιτεχνική ευαισθησία της Πολιτείας ή, πράγματι, υπάρχει η βούλη­ση να θεμελιωθούν; Διότι τα ζητήματα που α­ντιμετωπίζουν τα καλλιτεχνικά σχολεία δεν εί­ναι λίγα. Κατ' αρχάς, τρία σχολεία σε όλη την Ελλάδα προφανώς αποτελούν μόνο μία απο­χρώσα ένδειξη βούλησης. Ένα ακόμη σχολείο είναι καθ' όλα έτοιμο, δομημένο ήδη από το 2006 στον δήμο του Αιγάλεω, για την ίδρυση του οποίου υπογράφηκε η διυπουργική από­φαση τον Ιούλιο του 2009, αν και υπολείπο­νται πλήθος άλλα γραφειοκρατικά στάδια ως την πραγματική λειτουργία του.Με την ίδια απόφαση ιδρύεται (στα χαρ­τιά, για την ώρα) ένα καλλιτεχνικό σχολείο στον δήμο Κερατσινίου, ενώ πρόταση στο υ­πουργείο Παιδείας έχει κατατεθεί και για την Καλαμάτα κατά τη διάρκεια της περσινής χρο­νιάς, χωρίς να έχει δοθεί ακόμη απάντηση.Το αρχικό εγχείρημα αφορούσε «καλλιτε­χνικά γυμνάσια» με <<λυκειακές τάξεις>> Και αν πριν από μερικά χρόνια οι ανάγκες για κτιριακές εγκαταστάσεις υπήρξαν πιο περιορισμέ­νες (για μαθητές μόνο γυμνασίου), τώρα αφο­ρούν ξεκάθαρα και το λύκειο, αφού φέτος α­ποφοίτησε για πρώτη φορά η Γ΄ Λυκείου του Γέρακα. Προς το παρόν, η στέγαση των σχολεί­ων είναι από ανεπαρκής έως προβληματική. Το σχολείο του Γέρακα λειτουργεί σε ένα κτήριο που παραχωρήθηκε (προορισμένο αρχι­κά για το 20 Λύκειο, που τώρα συστεγάζεται με το 30 Γυμνάσιο) ίσαμε την ανέγερση του κτηρίου του Καλλιτεχνικού.Στην αρχή, στο κτήριο που λειτουργεί το σχολείο δεν υπήρχαν ειδικά διαμορφωμένοι χώροι. Συν τω χρόνω, διαμορφώθηκε μια κα­τάλληλη αίθουσα χορού και μία μικρή σκηνή για τα παιδιά του θεάτρου.Το νέο κτήριο που θα πληροί τις ανάγκες για τη διδασκαλία των καλλιτεχνικών μαθη­μάτων αναμένεται να παραδοθεί τον Δεκέμ­βριο του 2010. Το πρόβλημα είναι ότι προβλέ­πει αίθουσες μόνο για γυμνάσιο. Την ίδια στιγμή τα παιδιά του Καλλιτεχνικού Σχολείου Ηρα­κλείου κάνουν μάθημα στις εγκαταστάσεις της πρώην αμερικανικής βάσης.<<H έκταση της πρώην βάσης ανήκει στην Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου που, που το παρόν, δεν την παραχωρεί στη νομαρχία, ώστε κι αυτή με τη σειρά της να τη δώσει στον δήμο Γουβών. Η πρόταση του δήμου είναι να συγκεντρωθούν εκεί όλα τα σχολεία της πε­ριοχής, μαζί με το Καλλιτεχνικό και το Μουσι­κό. Ο χώρος είναι ιδανικός για ένα τέτοιο σχέ­διο. Σε κάθε περίπτωση, ο δήμος Ηρακλείου και ο δήμος Γουβών προτίθενται να παραχω­ρήσουν σε άλλη τοποθεσία οικόπεδο αν χρει­αστεί, προκειμένου να χτιστεί το σχολείο» ση­μειώνει η διευθύντρια του Καλλιτεχνικού Σχο­λείου Ηρακλείου, Μαρία Καλουδιώτη.Το Καλλιτεχνικό Σχολείο της Θεσσαλονί­κης, πάλι, συστεγάζεται για την ώρα με το Γ΄ Λύκειο Αμπελοκήπων, διαθέτοντας ωστόσο κατάλληλες αίθουσες για τα καλλιτεχνικά μα­θήματά του. Το οικόπεδο για το δικό του Γυμνά­σιο έχει ήδη παραχωρηθεί από τον δήμο Αμπε­λοκήπων, όπου έχει αναρτηθεί η πινακίδα «Καλ­λιτεχνικό Σχολείο», μόνο που δεν έχει ανεγερ­θεί ακόμη. «Η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης; μας έχει διαβεβαιώσει ότι την επόμενη χρονιά θα εξευ­ρεθεί χώρος για την Α΄ Λυκείου. Τόσο η Διεύ­θυνση όσο και ο δήμος έχουν αγκαλιάσει το σχολείο» παρατηρεί η διευθύντριά του, Κυρια­κή Αδαλόγλου. Όσο όμως δεν κατασκευάζο­νται τα κτήρια τόσο θα μειώνεται ο αριθμός των εισακτέων, όπως στο σχολείο του Γέρα­κα, που φέτος για πρώτη φορά δέχτηκε 17 παιδιά ανά κατεύθυνση, αντί του ανώτατου ορίου των 25 που έχει οριστεί.

Συγγράμματα για τα καλλιτεχνικά μαθή­ματα δεν υπάρχουν. Υπάρχει, βέβαια, οριζό­μενη διδακτέα ύλη για τους καθηγητές όχι, όμως, και εγχειρίδια για τους μαθητές. Έτσι, η προσκόμιση υλικού εναπόκειται στους κα­θηγητές Προς το παρόν, ενώ τα παιδιά διαβά­ζουν από φωτοτυπίες. Το μόνο βιβλίο που ε­ξασφαλίστηκε και διανέμεται είναι για την Ιστορία της Τέχνης. «Θα μπορούσαν να δια­νεμηθούν βιβλία που ήδη υπάρχουν, μέχρι να γραφτούν ειδικά εγχειρίδια για τα καλλιτεχνι­κά σχολεία, όπως Π.χ. το βιβλίο των παραδο­σιακών χορών που διανέμεται στα ΤΕΦΑΑ» προτείνει η Μαρία Καλουδιώτη.«Την πρώτη χρονιά δεν είχαμε σχεδόν τί­ποτα. "Ηρθαν οι καλλlτέχvεc;" μας έλεγαν από τα άλλα σχολεία. Τελικά, δημιουργήθηκε ένα τόσο ζεστό κλίμα, που δεν θα το άλλαζα με τίποτο» αφηγείται -μελαγχολικά σχεδόν- η Βάσια, η οποία μόλις αποφοίτησε από το Καλ­λιτεχνικό Σχολείο του Γέρακα και τώρα σκέφτε­ται να γίνει σκηνογράφος.Οι Kαλλιτέχνες ανέκαθεν είχαν να υπερπη­δήσουν εμπόδια. Κατά την αρχαιότητα, τον 60 αιώνα Π.χ., δεν μπορούσαν να ανήκουν στην καλή κοινωνία, δεδομένου ότι «δούλευ­αν με τα χέρια και το έκαναν για να βγάλουν το ψωμί τους. Εργάζονταν στα χυτήρια. ιδρω­μένοι και βρόμικοι, μοχθούσαν σαν τον κοινό σκαφτιά» (Ε.Η. Gombrίch, «Το χρονικό της τέ­χνης»). Κατά τον Ρομαντισμό θεωρούνταν πο­λέμιοι της αστικής τάξης. Παρέμεναν αμφισβητίες - κάτι σαν τη μύγα του Σωκράτη. Που τώρα διεκδικεί το δικό της σχολείο.     

Λεπτομέρειες

Κατηγορία: Έγραψαν για μας...